FIGURA DOBREGO PASTERZA
.JPG)
Niezwykłe są losy figury Chrystusa Dobrego Pasterza, stojącej na dziedzińcu sandomierskiego seminarium. Figura Jezusa, który tuli do swojego serca owieczkę, zdaje się mówić jedną z najważniejszych prawd Ewangelii: szukajcie tych, którzy pobłądzili.
W 1913 roku świat katolicki obchodził 1600. rocznicę wydania Edyktu Mediolańskiego. Przyznawał on chrześcijanom mieszkającym na terenie Cesarstwa Rzymskiego wolność religijną. Od tej pory można było publicznie sprawować kult, budować kościoły. Rocznica miała szczególne znaczenie dla Kościoła na terenie zaboru rosyjskiego. Kościół był szykanowany, krępowały go liczne przepisy carskie. Z okazji tegoż jubileuszu Biskup Sandomierski – ks. Marian Ryx wydał okolicznościowy list pasterski, wyznaczając termin obchodów na pierwszy dzień Zielonych Świąt.
Rektor Seminarium – Ks. Paweł Kubicki, postanowił uczcić tę rocznicę ustawieniem w wirydarzu seminaryjnym figury Chrystusa. Jej wykonanie zlecono warszawskiej wytwórni braci Łopieńskich, która wykonywała m.in. pomnik Mickiewicza. Wybuch I wojny światowej skomplikował realizację zamówienia – Rosjanie, którzy musieli uciekać ze stolicy, dokonywali licznych grabieży: zrabowali także figurę z pracowni i wywieźli ją do Petersburga. Seminarium przez półtora roku było okupowane przez żołnierzy rosyjskich i austriackich. Gasła nadzieja, że kiedykolwiek zostanie zrealizowana intencja ofiarodawcy…
Układ pokojowy w Rydze z 1921 r. przewidywał zwrot zagrabionych dóbr kulturalnych Polakom. Nigdy do końca nie został on zrealizowany, ale niektóre skarby powróciły. Figura została przywieziona z powrotem do Sandomierza, a 19 października 1926 r. Biskup Ryx dokonał uroczystego jej poświęcenia.
Rektor Seminarium – Ks. Paweł Kubicki, postanowił uczcić tę rocznicę ustawieniem w wirydarzu seminaryjnym figury Chrystusa. Jej wykonanie zlecono warszawskiej wytwórni braci Łopieńskich, która wykonywała m.in. pomnik Mickiewicza. Wybuch I wojny światowej skomplikował realizację zamówienia – Rosjanie, którzy musieli uciekać ze stolicy, dokonywali licznych grabieży: zrabowali także figurę z pracowni i wywieźli ją do Petersburga. Seminarium przez półtora roku było okupowane przez żołnierzy rosyjskich i austriackich. Gasła nadzieja, że kiedykolwiek zostanie zrealizowana intencja ofiarodawcy…
Układ pokojowy w Rydze z 1921 r. przewidywał zwrot zagrabionych dóbr kulturalnych Polakom. Nigdy do końca nie został on zrealizowany, ale niektóre skarby powróciły. Figura została przywieziona z powrotem do Sandomierza, a 19 października 1926 r. Biskup Ryx dokonał uroczystego jej poświęcenia.
Po 93 latach, w 2019 r., na progu Jubileuszu 200-lecia istnienia Seminarium, odnowiono postument z piaskowca, na którym stoi figura Dobrego Pasterza. Samą figurę zaś oczyszczono pozostawiając starą patynę.
Minęło tyle lat, a Chrystus z owcą na piersi pozdrawia każdego dnia kolejne pokolenia alumnów i kapłanów Diecezji Sandomierskiej… Tradycją sandomierskiego seminarium jest uroczyste „mycie” figury Dobrego Pasterza. Każdy III rocznik, po zdanym absolutorium z języka łacińskiego dostępuje tego zaszczytu.
Minęło tyle lat, a Chrystus z owcą na piersi pozdrawia każdego dnia kolejne pokolenia alumnów i kapłanów Diecezji Sandomierskiej… Tradycją sandomierskiego seminarium jest uroczyste „mycie” figury Dobrego Pasterza. Każdy III rocznik, po zdanym absolutorium z języka łacińskiego dostępuje tego zaszczytu.
ALUMNOM SANDOMIERSKIM
Wirydarzem klasztornym
w ciemnym odbiciu okien
idzie Chrystus z pasterskim kijem
Na ścieżce wiatr
przewraca strony Historii
po sandomierskim rynku staczają się lata
jak Wisła w wyspach wiklin
której nie powtórzysz
Tutaj niebo
w srebrnej kopule gołębi
to samo
i te same marzenia kleryckie
- kiedyś w życiu bardzo zabolą -
ten sam Chrystus
w wilgotnych porannych kwiatach
ks. Bonifacy Miązek (1966)
.jpg)
