Modlitwa o beatyfikację

W naszym kościele seminaryjnym sprawowana była Msza św. w 40. rocznicę śmierci Sługi Bożego ks. Wincentego Granata, której przewodniczył bp Krzysztof Nitkiewicz. Eucharystię koncelebrowali: bp pomocniczy senior Edward Frankowski, księża zaangażowani w proces beatyfikacyjny oraz profesorowie seminarium. We wspólnej modlitwie uczestniczyli także wierni z Ćmielowa, miejsca urodzenia Sługi Bożego, klerycy WSD oraz siostry zakonne.

Homilię wygłosił ks. dr Adam Kopeć. – Chrystus nazywa Jana największym pośród narodzonych z niewiasty. Możemy się zapytać, jakie kryterium tak wysokiej oceny przyjął Pan Jezus? Co takiego sprawiło, że Jan był wielki? To stopień otwarcia na łaskę Bożą. Nie liczył na własne możliwości i siły. Wszystko podporządkował Jezusowi i Jego dziełu. Wielkość człowieka, to stopień otwarcia się na łaskę. To Bóg w nas i przez nas dokonuje rzeczy niezwykłych. To Bóg dokonał rzeczy niezwykłych w życiu ks. Granata. To Sługa Boży pozwolił Mu działać w swoim życiu. Oddał Mu swój czas, intelekt i możliwości – mówił kaznodzieja. Na zakończenie Mszy św. modlono się o rychłą beatyfikację Sługi Bożego.

Po Eucharystii wszyscy obecni mogli wysłuchać referatu s. dr Haliny Ireny Szumił pt. „Oddany Ojczyźnie”. Siostra w swoim referacie ukazała postać Sługi Bożego ks. Wincentego Granata jako osobę bezgranicznie oddaną Ojczyźnie. Przywołała wiele świadectw i przykładów takiej postawy, jak choćby udział w tajnym nauczaniu, przynależność do Narodowej Organizacji Wojskowej, nieugiętą postawę rektora KUL wobec władz komunistycznych, czy dwukrotną odmowę przyjęcia odznaczeń państwowych.

Ks. prof. Wincenty Granat zmarł 11 grudnia 1979 r. w Sandomierzu. Był wybitnym polskim teologiem i rektorem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Jego proces beatyfikacyjny na szczeblu diecezjalnym został uroczyście zamknięty pod koniec października 2018 r. Obecnie sprawę bada Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie.