Wspomnienie świętego Tomasza z Akwinu
28 stycznia jest w naszym Seminarium coroczną okazją do przypomnienia teologom - a zwłaszcza księżom i klerykom - że zgłębianie Największej Tajemnicy to nie tylko zdobywanie wiedzy i zdawanie egzaminów. W tym roku swoim referatem wygłoszonym przed wykładowcami WSD w Sandomierzu, zaproszonymi gośćmi i klerykami posłużył ks. dr hab. Andrzej Kiciński, prof. KUL (Katedra Katechetyki Szczegółowej).
Inspirując się dorobkiem św. Tomasza, ukazał słuchaczom "Stare i nowe
bramy miłosierdzia dla chorych i niepełnosprawnych", którymi są - oprócz
uczynków miłosierdzia - także alternatywne sposoby komunikacji z osobami dotkniętymi
głęboką niepełnosprawnością. Głęboko praktyczne konsekwencje nauczania Akwinaty
oddają słowa zapisane w encyklice „Studiorum ducem” (1923 r.) Piusa XI, które
pokazują całokształt, piękno i cel dorobku św. Tomasza: „daje on zawsze
teologom cudowny przykład głębokiego związku, jaki powinien istnieć pomiędzy życiem
duchowym a studium. Jak bowiem nie powiedzielibyśmy o kimś, że dobrze zna
dalekie kraje, gdyby przeczytał o nich wyczerpującą rozprawę, jeśli tam przez
jakiś czas nie przebywał, tak i bardziej poufnego poznania Boga nikt nie uzyska
samym tylko dociekaniem naukowym, jeśli nie będzie żył z nim w ścisłym
zjednoczeniu. Otóż cała teologia Tomasza do tego zmierza, aby nas doprowadzić
do głębokiego życia w Bogu". Jan XXIII pisze natomiast o Świętym
Dominikaninie, że „więcej on światła przyczynił Kościołowi niż wszyscy inni
doktorzy i więcej człowiek wyniesie korzyści z jego książek w ciągu roku jak z
nauk innych uczonych przez całe życie”.
Św. Tomaszu z Akwinu - módl się za nami!
